m.lutfi efe kıyamet destanı 2

m.lutfi

kıyamet destanı -2-
Kaldırınca Kudret ehl-i kuburu
Bir azim meydandır mahşerin yeri
Hayret eder ins ü cinnin her biri
Derler bu şiddetin nedir imkâni

Yevm-i Kıyametde ins ü cin kalkar
Güneş kârib olur başları yakar
Mü’min kâfir biri birine bakar
İslam bulur zıll-ı arş-ı Rahmani

İns ü cin kabirden kalkarlar uryan
Dökerler kanlı yaş gözleri giryan
Başlarında güneş ciğerler büryan
Siyah vücud olur Hakk’ın düşmani

Nisâ ricâl birbirini görmezler
Yanındaki kimdir anı bilmezler
Birbirinin ahvâlini sormazlar
Ol gün heybet sarar cinn ü insanı

Gözlerinin yaşı olur bir derya
Ol deryada kopar büyük vaveyla
İns i cine katar urunca dalga
Bahr-i umman olur mahşer meydanı

Taraf-ı Rahman’dan buyrulur ferman
Enbiyâ, evliyâ görmesin buhran
Buyursunlar, arşın altında sultan
Olsunlar, görsünler rahm-i Rahman’ı

Arş altında varır saf saf dururlar
Enbiyalar ümmetlerin görürler
Kafir İslam mahlut dalga ururlar
Gözlerler ne olur Hakk’ın fermanı

Hakim-i Kıyamet Zü’l-Celal Allah
Emr eder defterler verilir vallah
Herkes kitabını okurlar billah
Melekler yazmamış fazla noksanı

Cibril’i evvela ister hesaba
Bir noksan ettin mi Yüz Dört Kitab’a
Cebrail ol zeman gelir şitaba
Enbiyalardan sor etsün beyanı

Enbiyayı bir bir hesaba ister
Cibril’den aldığın kitabı göster
Enbiya olunca sadakat-küster
Emr olur getürün alim olanı

Ulemayı bir bir arar tararlar
Emr-Ullah’ı söyledin mi sorarlar
Cahili alime şahid tutarlar
Size dediler mi emr-i fermanı

Ulema enbiya ümenasıdır
Ümera kitabın hudemasıdır
Biri yek diğerin şürekasıdır
Etmeye hiçbiri Hakk’ı kitmani

Emr olur amirler gelür huzura
Kitab ile hükmettiz mi umura
İsbatın şahidin getir huzura
Şeri’ate etmedizse noksanı

Olmuşduz kullara dünyada amir
Var idi elinde Kitab-ı Münir
İman İslam ile kalbin müstenir
Kur’an ile yürüttün mü fermanı


Adl-i merhametle oldun mu amil
İcra-i Şeri’at sa’yinde kamil
Kitab-Ullah her bir umura şamil
Mukteda ettin mi ilm ü irfanı

Ağniyayı ister Cenab-ı Allah
Dedin mi dünyada El-Mülkü Lillah
Emr-Ullah’a eyledin mi eyvallah
Zekat verdin ise buldun emanı

Fukaralar yüzünüze bakardı
Gözlerinden kanlı yaşlar akardı
Zekat ver diyemez senden korkardı
Gördüler mi sende Havf-ı Rabbani

Yevm-i Kıyametde Kadir u Kayyûm
Hisâb görür etmez bir hakkı mektum
Hakkın alır o gün zalimden mazlum
Yürüdür adalet Zat-ı Sübhani

Ehl-i mahşer o gün gelir hisaba
İman eylediz mi yüz dört kitaba
Tâlib oldunuz mu fehm-i hitaba
Gösterin gönlüzde kâmil imani

Savm u salat Hacc u Zekat sorarlar
Tevhîd u tasdik de sebat ararlar
Hesâb görür kılı kıldan yararlar
Mü’min ister kurtarmağa bu canı

Namazın kıldın mı yüzün yerlerde
Eyledin mi niyaz ya seherlerde
Ettin mi ibadet bahr ü berlerde
Göster gönlündeki nur-i irfani

Kitabı, Sünneti tasdik ettin mi
Helâli, haramı tefrik ettin mi
Her umurun şer’a tatbik ettin mi
Tuttun mu dünyada rah-i Rahmani

Herkesin esrarı zahir olunca
Kişi etdiğini bir bir bulunca
Havf ü haşyet mahşer yeri dolunca
Ararlar sorarlar Dar-ul-emanı

Author: Erzurumname

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir