Hz. Süleyman Peygamber,
onca yüceliğine rağmen topal bir karıncaya sorar:
“Ey benden daha mustarip olan karınca, söyle!
Hangi toprak daha ziyade gamla yoğrulmuştur?”
Topal karınca hemen cevap verir:
“Daracık mezara konan en son kerpiç!”
Son kerpiç de mezara konulduğu zaman artık insanın bütün ümidi kesilir.
Ey Allahım!
Beni mezara koyduklarında ve bütün kainattan ümidim kesildiğinde, son kerpiç de mezarımın üstüne konulunca, Sen lütuf ve ihsan yüzünü benden çevirme.
Benim gibi avare yüzünü toprağa koyunca,
hiçbir şekilde yaptıklarımı bana gösterme.
Ey Allahım! Bütün bu günahlarıma rağmen yaptıklarımı yüzüme vurmayacağını umuyorum. Ey Allahım! Sen mutlak kerem sahibisin. Her ne yaptıysam affet…
(Feridüddin Attar/ Mantıku’t-Tayr)
